۰۷تیر
این روزها گویا عمر وبلاگ و وبلاگنویسی دیگه به سر اومده...مثل درشکه،مثل چراغ نفتی و مثل خیلی چیزها که یک زمان بودند و امروز دیگه نیستند...این روزها دیگه وایبر،لاین،تلگرام،اینستاگرام و... مجالی برای بقای وبلاگ و وبلاگنویسی نگذاشته!
دوست ندارم به این سرویس ها مهاجرت کنم...
دوست ندارم تو اسمارت فون ها پیام بگذارم...
دوست ندارم که دیگه ننویسم...
انگار چاره ائی نیست چون به تدریج ما وبلاگنویس ها باید به تاریخ بپیوندیم...مثل خیلی ها که بودند و حالا دیگه نیستند!
ولی خیالی نیست چون تا وقتیکه میشه نوشت من می نویسم...حتی اگر دیگه کسی وبلاگ نخونه.
