۳۰دی
تقریبأ یکسال پیش بود که فکر و ایده راه اندازی یک وبلاگ مستقل و شخصی به ذهن این حقیر خطور کرد و این شد که خوانسارنامه متولد شد،خوانسارنامه نیز مثل بسیاری از وبلاگ های دیگر روزهای اول را با شور و نشاط آغاز کرد و هر روز چند مطلب جدید به خوانندگان نچندان زیاد خود تقدیم می کرد.
اوائل کار خوانسارنامه وبلاگی انتقادی بود و تند و تیز و البته بی پروا و تا حدودی بی کله!اما بعد از مدتی این وبلاگ نیز دچار سندرم کامنت محوری شد و بی اغراق بگویم دچار دغدغه جذب مخاطب آن هم به هر قیمت و به هر شکل و همین شد دلیل اصلی افول این وبلاگ...
