صواب و ثواب

یک قاعده کلی هست که می گه نتیجه عمل صواب ثواب است و مفهوم مخالف این جمله هم آن است که نتیجه عمل ناصواب ثواب نیست...صواب در علم لغت به معنی درست،نیکو و صحیح بوده و عمل صواب یعنی کار درست و نیکو و معنی لغوی ثواب نیز پاداش اخروی نیکو،پس معنی جمله «نتیجه عمل صواب ثواب است» یعنی نتیجه کار صحیح و درست پاداش نیکوی اخروی است،اما همین صواب و ثواب هم درجاتی دارد یعنی عمل نسبتأ صواب ثواب کمتری نسبت به عمل کاملأ صواب داشته و هر چه اثر نیکوی عملی بیشتر باشد ثواب آن هم در نزد خدا بیشتر است...البته شرط اول صواب،نیت نیکوی الهی است و عمل خوب با نیت بد مصداق عینی مکر و ریا بوده و نه تنها ثوابی در پی ندارد بلکه عذاب نیز در پی خواهد داشت.

برای مثال اطعام و افطار دادن به روزه داران عملی صواب است که ثواب در پی دارد ولی اغلب ما برای افطار دادن سفره های رنگین و پر هزینه پهن می کنیم و بعد افراد غنی و صاحب نفوذ و یا فامیل را دعوت می کنیم و در این بین افراد مستمند و فقیر از این سفره کلأ بی بهره می مانند (بگذریم از اسراف ها و حیف و میل نعمت های خدا که موجبات خشم خدا را فراهم می کند)حال آنکه عمل صواب آن است که ما برای مستمندان نیازمند سفره افطار پهن کنیم.

یا مثال دیگر خرج دادن در ماههای محرم و صفر است که معمولأ میلیاردها تومان خرج نهار و شام و تعزیه و اسب و شتر می شود و یا ساختن ده ها حسینیه و مسجد تو هر راسته و کوچه بدون اینکه این حسینیه و مساجد عزادار و نمازگزاری داشته باشه و...

حالا منظور اینجانب از این مقدمه طولانی آن است که برخی از نیکوکاران خوب و محترم شهر ما که در نیت خیر ایشان هیچ شک و شبه ائی وجود ندارد و در تمام زمینه ها منشاء خیرات و برکات فراوان در خونسار بوده اند در بعضی مواقع به نیت کسب ثواب هزینه هائی می نمایند که هر چند ناصواب نیست ولی آنچنان نیز که باید و شاید منشاء اثرات مثبت برای مردمان نیازمند نیست...

در حالیکه برخی مدارس تو روستاهای شهر ما در معرض ویرانی قرار دارند و در حالیکه اغلب مراکز درمانی خونسار فاقد تجهیزات و یا پزشک متخصص است آیا خرج کردن تو جاهای دیگر صحیح است...آیا ثواب نجات جان یک بیمار و یا ساختن آینده یک کودک محروم روستائی از ثواب اطعام اغنیاء کمتر است...آیا ساختن مسجد و حسینیه متعدد و کنارهم از راه اندازی مراکز درمانی و یا مجتمع های آموزشی واجبتر است.

ساختن یک مدرسه روستائی 2 کلاسه هزینه ائی به مراتب کمتر از ساختن حسینیه دارد و پرداخت یک سال حقوق یک پزشک متخصص به مراتب کمتر از هزینه خرج نهار و شام دادن به اغنیاء در دهه اول محرم است و هزینه تجهیز یک درمانگاه بسیار بسیار کمتر از هزینه خرج تعزیه و راه انداختن اسب و شتر...

البته اینجانب علاقه و  ارادت زیادی به ائمه اطهار و علی الخصوص حضرت سیدالشهداء دارم ولی آیا حضرت امام حسین(ع) راضی بوجود این همه محرومیت در بین شیعیان خود می باشند،آیا سیره حضرت امیرالمومنین علی (ع)اطعام اغنیاء و مسجد سازی کنارهم بود؟حضرت علی چاه می کند و نخل می کاشت و وقف محتاجان و فقراء می کرد،آن حضرت بجای اطعام اغنیاء به نیازمندان(آن هم در خفا)کمک می کرد و یتیمان و محتاجان را حمایت می کردند.

خواهش و تقاضای این حقیر از خیرین و نیکوکاران عزیز خوانسار آن است که همانند گذشته با همت بلند خود زمینه رفع محرومیت از خوانسار را فراهم آورده و با ساختن مدرسه و کتابخانه ها و تجهیز مدارس روستائی به امکانات آموزشی و همچنین ساخت و تجهیز بیمارستان ها و جذب پزشکان متخصص در مراکز درمانی خوانسار گوشه ائی از دردهای این مردم مظلوم را التیام دهند.