تکرار مکررات

 

امروز تو سایت خوانسار نیوز یک ویدئو  تحت عنوان « مستند کوتاه دیدنی دو مدرسه محروم روستائی خوانسار»در رابطه با وضعیت دو مدرسه محروم روستائی در حسن آباد و حاجی آباد  دیدم که کلی من رو ناراحت کرد...تو مملکتی که سرشار از نفت و گاز و منابع معدنی و ثروت های خدادادی هست آیا باید ما شاهد مدارسی باشیم که حتی راه رفتن زیر سقف های فرسودشون خطرناکه،آیا این وضعیت شایسته و سزاوار مملکت اسلامی ایرانه؟

تازه این فیلم مربوط به روستاهای خونساره که جزء استانهای درجه یک و شهرهای نسبتأ برخوردار محسوب میشه پس خدا به داد مدارس کپری هرمزگان و سیستان بلوچستان برسه که احتمالأ بچه هاش کتاب هم برای درس خواندن ندارند.

اگر مسئولان دلسوز و خادم تو این چند سال بجای تمرکز و تجمع ثروت تو کلان شهرهائی مثل تهران،کرج،اصفهان،تبریز و مشهد یک کم،فقط یک کم به فکر توزیع عادلانه ثروت تو شهرهای کوچک بودند و بجای شعارهای دهن پر کن چهارتا اقدام عملی در راستای توزیع عادلانه منابع انجام می دادند امروز شاهد محرومیت بچه های روستاهای حسن آباد و حاجی آباد وهزاران روستای دیگر تو این مملکت نبودیم...

خیلی از آدم ها تو این مملکت محتاج نان شب هستند و بعضی از آدم ها هم هستند که براشون میلیارد تومان پول خرده...البته من عقاید سوسیالیستی و خدای نکرده کمونیستی ندارم و معتقد به بازار آزاد هستم ولی وقتی تبعیض و بی عدالتی رو تو توزیع ثروت های ملی می بینم نمی توانم ساکت بمونم...

ای کاش دولت محترم بجای برگزاری همایش ها و سمینارهای چند میلیاردی با موضوعات سطحی و بیهوده و خرج و برج های آنچنانی یک کم به وضع امکانات آموزشی و بهداشتی روستاهای کوچک می رسید تا بچه های خوب و با استعداد روستاها تو غبار محرومیت گم نشن...