دو صد گفته چون نیم کردار نیست

دیروز تو اتوبوس بی آر تی یه پیرمرد با چشم پانسمان شده نشست کنارم و از من مسیر رفتن به ترمینال جنوب رو پرسید و من هم به اون بنده خدا آدرس دادم و همین باعث شد سر صحبت بین ما باز بشه...پیرمرد گفت اهل اندیمشک استان خوزستانه و کشاورز و بعد گفت برای عمل جراحی چشمش که عارضه ناخنک داشته آمده تهران و یک هفته است تو این شهر غریب اسیر دکتر و بیمارستانه و حالا که چشمش عمل شده می خواد برگرده اندیمشک...

اون بنده خدا می گفت همان گوجه فرنگی که تو تهران کیلوئی 1200 تومانه تو اندیمشک سر زمین از کشاورز کیلوئی 150 تومان می خرند و خیار بوته ائی اندیمشک سر زمین کیلوئی 100 تومان...وقتی ازش پرسیدم تو اندیمشک چرا چشمت رو عمل نکردی جواب داد که اندیمشک نه دستگاهش هست و نه دکترش و وقتی پرسیدم چرا تو اهواز یا خرم آباد که مرکز استان هستند عمل نکردی جواب داد که اونجا هم دستگاهش نیست و...خلاصه ظاهرأ این امکانات فقط و فقط تو تهران پیدا میشه و بس.

خوزستان که کل بودجه نفتی ایران و خیار و گوجه و خرما و هندوانه و گندم و شکر ایران را تامین می کنه این وضعیت رو داره پس خدا به داد سیستان و بلوچستان و ایلام کهکیلویه و بویر احمد برسه...

این ماجرا من رو حسابی تو فکر برد که پس این همه شعار و تبلیغات رسیدگی به شهرستان ها و روستا ها مسئولان چیه؟اگه واقعأ به شهرهای کوچک و روستاها رسیدگی می شه پس این همه محرومیت و نبود امکانات چیه؟

متاسفانه مسئولان مملکتی به جای رسیدگی به وضعیت اسفبار بهداشت و درمان،اشتغال،امکانات زیربنائی و... شهرهای کوچک همه بودجه را تو حلق تهران و چهارتا کلان شهر سرازیر کردند و بعد از مردم می خواند تا به کلانشهرها مهاجرت نکنند.

وقتی تو یه شهر کوچک امکانات درمانی و بیمارستان و دکتر متخصص نیست چه توقع که کسی مهاجرت نکنه؟وقتی 2 تا کارخانه صنایع تبدیلی درست و حسابی تو شهرهای کوچک نیست چه توقع که اهالی شهرها و روستاها به تهران و اصفهان و کرج و... سرازیر نشن!!!

جالبتر ،ماجرای خرید محصولات کشاورزی به ثمن بخس توسط دلال ها و افزایش 1000 درصدی قیمت محصولات کشاورزی از سر زمین تا دست مصرف کننده نهائی هستش که کلی اعصاب من رو خرد کرد...پس این تشکیلات عریض و طویل تعاون روستائی و وزارت های جهاد کشاورزی و تجارت و بازرگانی و غیره و غیره چه کاره هستند؟؟؟

گاهی وقت ها آدم به شعور خودش هم شک می کنه،آخه چقدر شعار و تبلیغات و استفاده ابزاری از اهالی روستاها و شهرهای کوچک...آخه چقدر  تحمیق آدم و چقدر دروغ.

مسئولان محترم هر جا که کم میارن یا محتاج رای مردم می شن شعار و وعده عدالت گستری و محو محرومیت از شهرهای کوچک رو تو بوق کرنا می کنند و بعد که خرشون از پل گذشت محروم محرومتر می شه و مستکبر چاقتر و گردن کلفت تر...

البته من منکر کارهای مثبت صورت گرفته تا حالا نیستم ولی چه در دولت عدالت گستر قبل که با شعار توسعه عدالت و رفع ظلم و محو محرومیت گوش عالم رو کر کرد و چه در دولت با تدبیر و امیدوار فعلی هیچ کار عملی و قدم موثری برای رسیدگی به شهرهای کوچکی مثل خوانسار ما برداشته نشده و اگر هم کاری صورت گرفته آنچنان نبوده که باید باشد...

ای کاش به جای این همه شعار 2 تا کار درست و حسابی برای شهرهای کوچک انجام می شد و به جای طرح های تبلیغاتی بی اثر و فاقد توجیه مثل حفر تونل بین خوانسار و بوئین میاندشت چهارتا کارخانه و کارگاه تو شهرستان احداث می شد یا حداقل همین جاده های خوانسار به گلپایگان و دامنه اتوبان می شد...ای کاش بجای این همه شعار که خرج مردم خوانسار شد بیمارستان های خوانسار تجهیز می شد.

تو دولت قبل که خونسار دو تا دو تا وزیر تو کابینه داشت کاری براش انجام نشد و فقط به شعار بسنده شد تو دولت فعلی که دیگه تکلیف معلومه.

به هر حال از قدیم گفتن «دو صد گفته چون نیم کردار نیست»ما هم منتظریم کردار مسئولان در قبال شهرهای کوچک رو ببینیم.