اسب عاریه
یک مثل قدیمی هست که می گوید باید اسب عاریه(قرضی)را یک طرفه یا کج سوار شد تا هر وقت صاحب اسب آن را مطالبه کرد بتوان فوری از آن پیاده شد و تحویل صاحبش داد و این مثل جائی کاربرد دارد که فرد در یک موقعیت و جایگاه خوب موقت قرار می گیرد که هر آن احتمال از دست دادن این جایگاه برای او وجود دارد و نتیجه اخلاقی این مثل هم دل نبستن به موقعیت های خاص شغلی و اجتماعی است.
یکی از مصادیق عینی «اسب عاریه» موقعیت های شغلی و پست های دولتی است که نصیب بعضی از ما می شود،فرقی هم نمی کند این موقعیت چه هست و در کجاست فقط کافیست طی یک حکم یک پست به فرد تفویض بشود ،آن وقت است که این فرد سوار یک اسب قرضی شده و این امکان وجود داره که هر آن طی یک حکم دیگر این اسب عاریه را از آن فرد بگیرند و در این موقع است که تنها چیزی که برای آن فرد باقی می ماند فقط نحوه عملکرد و میزان مردم داری و حسن اخلاق او در دوره تصدی آن پست است که برای وی باقی خواهد ماند و مردم آن فرد را پس از آن با خط کش عملکرد سابقش می سنجند.
خطاب من در این نوشتار همه کسانی است که امروز به هر طریق دارای پست و مسئولیتی در شهرستان خوانسار هستند و به اتکاء همین پست و مقام سایر همشهریان را به دیده تحقیر نگاه می کنند غافل از این که هر آن این امکان وجود دارد که به هزار و یک دلیل از این پست و مقام خلع و ساقط شده و تبدیل به یک شهروند عادی گردند.
البته از دست دادن جایگاه و پست و مقام در کشور ما فوق العاده محتمل و عادی است و حتی مسئولین رده بالای مملکت از وزیر و نخست وزیر و معاون رئیس جمهور و حتی رئیس جمهور نیز از این قاعده مستثنی نبوده اند و در چشم بر هم زدنی از اریکه قدرت سقوط کرده و یا حداقل اینکه بازنشسته شده اند.
لذا شما ای مسئول محترم فعلی فلان اداره و یا دستگاه دولتی بدان و آگاه باش که شما هم بزودی دچار این سرنوشت شده و باید این پست و مقام را به دیگران بسپارید چرا که بقول شاعر «هر کسی چند روزه نوبت اوست»
چه خوب می شود اگر بدانیم این چند روزه تصدی پست و مقام موقعیتی موقتی برای خدمت به مردم و ساختن خانه ائی در دل مردم و بهشت خدا است و اگر از این فرصت بی نظیر بدرستی استفاده نکنیم در آینده حسرت آن را خواهیم خورد و بدتر آنکه در آینده باید در مقام خدا و خلق خدا پاسخگو باشیم و بسیاری از کسانیکه امروز بوسیله ما به نا حقدل آزرده شده اند فردا با ما همان گونه رفتار خواهند کرد که ما امروز با آنها برخورد کرده ایم.
از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو
